Karel.
“Daar staat hij dan!”. De man, gestoken in een kostuum dat in de televisie serie Suits niet misstaan zou hebben, wees vol trots naar een grote machine, keurig steriel wit met daarop in blauwe letters het merk en typenummer.
“Hij ponst en snijdt zo door metaal tot 10 mm dik!” Trots als een pauw was hij, de CEO van een klein metaal bedrijfje ergens in een afgelegen stadje in de polder. Hij had me gevraagd om een langs te komen, om eens te praten over het personeel.
“Hij klopt en hij veegt en hij zuigt, dus als het ware?” Mijn citaat van een oude commercial werd niet met gejuich ontvangen, al hoorde ik achter me wel iemand zachtjes zeggen: “Hij zuigt inderdaad”.
Getergd keek mijn gesprekspartner om en riep “He, Kees, laat meneer eens zien hoe de machine werkt”
“Karel, meneer, Karel is de naam.”
Karel kwam aanlopen en bediende een touchscreen met het de zorgvuldigheid van iemand die pas de hele handleiding van buiten had geleerd en steunend kwam de machine in beweging. Een plaat staal werd naar binnen gezogen en een apparaat ter grote van een magnetron begon langzaam over de plaat te bewegen. Het metaal werd gesneden en geponst tot opeens, met een klap, het hele apparaat stil viel.
“What the f*ck” bewees in ieder geval dat de CEO een paar woorden Engels rijk was. Karel liep naar het apparaat toe en bewoog zijn arm in de richting van het snijgedeelte. “Stop dat, roep de technische dienst, je hebt het al genoeg in de puin geholpen” En even later kwam een man in een smerige overal, die toevallig wel naar de naam Kees luisterde, aanlopen. Hij bestudeerde het apparaat, duwde links en rechts op het touchscreen, het apparaat maakte een geluid gelijkend op een boertje van een zuigeling, maar bleef verder bewegingsloos. “Bel de leverancier!” bitste de CEO en even later stond er een kleine groep managers rond de machine te vergaderen en driftig in handboeken te bladeren.
Karel had ondertussen een paar keer geprobeerd de aandacht te trekken, maar werd steeds genegeerd. “Wat wil je zeggen Karel” vroeg ik hem? Nou meneer, als je op dat hendeltje bij de snijunit drukt, dan loopt hij weer. Weten hun niet hoor, dus ik geniet er nu even van.”
“Wat sta je te smoesen Kees?” “Karel meneer, maar ik weet wel wat er aan de hand is.” Hij stapte naar de machine, drukte tegen de snijunit en puffend kwam het apparaat weer in werking, het hele management met een dubbel gevoel achterlatend.
Na de bespreking liep ik terug en kwam ik Karel weer tegen.
“Niet alleen die machine zuigt hier meneer.”
“Ik geloof dat ik dat wel heb gemerkt ja.”
