“Kees, kom je even?” Kees, een veertiger met een stevig postuur, keek op, zuchtte een keer diep en riep: “Even deze mail afmaken”.
“Nu ben jij de lul kerel” een guitige man die even verderop achter een rommelig bureau zat. “Och ja, ik weet het. Je kunt er maar vanaf zijn toch?” Kees sloot zijn emailpakket af, zette de computer in slaapstand, pakte zijn schrijfblok en een pen en sjokte gelaten in de richting van het kantoortje van zijn chef.
“Ga zitten.” De chef duidde met zijn hand in de richting van een stoel en Kees liet zich met een lichte zucht in zakken. “Koffie?” “Nee, dank je, heb er al twee op, wordt ik hyper van.”
“Nou, uh” de chef keek vluchtig naar een formulier dat voor hem lag
“Kees, ik moet je beoordelen. Regels van PZ hè, dat weet je. En dat staat allemaal op dit formulier, dat mag je straks zien! Ja. Nou, je hebt best vooruitgang gemaakt dit jaar moet ik zeggen. Vorig jaar hadden we veel te klagen over de kwaliteit van je werk, maar dat is nu wel een beetje beter. Maar het kan nog veel beter hoor. En daar moet je aan werken!”
“Eh” probeerde Kees, maar hij werd onderbroken door zijn chef “Nee, dit is een beoordeling, dus mag je niks inbrengen. Ik vertel je mijn beoordeling. Verder geen discussie, instructies van PeeZet he!
Maar daar wilde ik het toch ook over hebben, jouw mening, je hebt overal een mening over en zet dat ook steeds. Dat is niet zo leuk, want daar komt onrust van. En onrust kunnen we niet gebruiken. Ik heb zelfs al overwogen om je een officiële waarschuwing te geven daarvoor, maar ik zie dat nog even aan. Wij weten wat goed voor je is, jij niet. Snap je dat?
“Jij snapt het blijkbaar niet” dacht Kees en knikte een beetje.
“Tja, en verder. Ik heb het afgelopen jaar een lijstje gemaakt van voorvallen. Zo zag op 3 februari dat je 10 minuten te vroeg naar huis ging. Dat kan dus niet. We zijn een team en we werken allemaal tot het werk af is! En op 16 maart heb je tegen de koffiemachine geschopt. Dat kan het bedrijf best wat geld kosten.
Oh ja, 24 juli ben je op vakantie gegaan en heb je je ziek gemeld twee dagen later, dat kan toch niet onder de vakantie?
Al met al ben ik niet tevreden over je werk en je inzet. Ik weet ook niet of je in aanmerking komt voor de training die je aanvraagt en een periodiek zit er ook niet in.”
Hij stond op en stak zijn hand uit. Kees stond ook op en keek zijn chef aan, als blikken konden doden….
“Oh ja Kees, Prettige feestdagen nog…”
