Het is niet mijn gewoonte, maar vandaag een verhaaltje uit het echte leven.
Het zal de trouwe lezer niet ontgaan zijn dat wij sinds enige tijd vanwege het vorderen der leeftijd en het aftakelen van gezondheid in een ouderenverzamelgebouw ons domicilie hebben.
Het leven is er aangenaam en rustig, praatjes over niets en nog minder, we moeten de dag doorkomen per slot.
Tot vannacht!
Als lezer houdt u natuurlijk angstig de adem in om te lezen wat er aan de hand was uiteraard. Ik zal die spanning doorbreken.
Toen mijn vrouw deze ochtend rond de klok van zevenuurdertig, halfacht zo u wilt, met onze hond Dex, een schotse terrier…
Schiet op, waar is de suspense, hoor ik u denken. Dus…
Binnen een minuut was ze al terug, wat vreemd is, aangezien Dex graag iedere boom en struik beruikt en de aanwezig geuren graag overstemt, een natuurlijke dwangneurose van mannelijke honden, die na “de operatie” toch blijft bestaan, wat vaak een tijdsspannen van 25 tot 30 minuten in beslag neemt.
Mijn vrouw straalde iets van een lichte paniek uit wat mij deed besluiten mijn ochtend was ritueel te onderbreken, gereed te informeren naar het waarom. Maar ze was me voor…
“Er is brand geweest, de hele gang ligt vol roet en het stinkt geweldig!”
Ik besloot me eerst wat meer toonbaar te kleden en waagde me naar buiten, en inderdaad, er waren duidelijke tekenen van een brand, roetsporen, aan het einde van de gang en zwarte hoop, waarschijnlijk overblijfselen van iets wat gebrand had.
Ik bewoog me terug naar binnen, consulteerde app van de regio versie van onze krant en jawel. Compleet met foto’s en zelfs een video van bekende medebewoners. En wij, we hadden niks gemerkt, de hele nacht in de armen van Morpheus doorgebracht!
De rest van de dag was het een en al aanloop van ramptoeristen, want een verhaal over een brandje doet sneller de rond dan het vuur. Maar binnen onze kleine gemeenschap weer een paar weken iets om over te praten. Het doodt de tijd.
De brand was ontstaan in het appartement van een oudere dame die dementerend was, waarvan we deze week nog een melding hadden gemaakt bij de bouwvereniging.
Eerder al vonden de zorgverleners geen reden haar op te nemen en de juiste zorg te bieden. Wellicht dat dit incident, wat goed af lijkt te lopen, toch enige invloed al hebben.